Christine Brons

Leraren moeten veel en willen veel. Leerlingen overigens ook. Hoe vind je de balans? Eigenheid is daarvoor een belangrijk onderdeel. Leraren zijn nooit objectief ten opzichte van leerlingen, eerder hebben ze een grote mate van subjectiviteit. Zij geven op pedagogisch niveau een eigen draai aan wat er in de klas gebeurt. Op didactisch niveau willen we subjectiviteit juist verminderen.

Deze lezing gaat over de ‘Pot met goud’ die verstopt zit in het automatisch handelen van de leerkracht in hele gewone situaties. Hoe is dat te zien en hoe maken we gebruik van dit verborgen potentieel? Eigenlijk is er een ‘verborgen curriculum’ dat grote implicaties heeft voor het praktisch handelen. Deze lezing maakt je bewust van het dynamische proces tussen volwassene en kind. Beelden zijn het medium om dit zichtbaar te maken. Voorbeelden van wat collega’s doen, het kijken naar het ‘gewone’ ontspant en maakt je bewust van je eigen aanpak. De beelden die worden gebruikt zijn authentiek, herkenbaar en eerlijk. De interpretatie van de beelden is kritisch, reflectief, maar optimistisch.

Deze lezing biedt concreet gedrag van collega’s die zichzelf inzetten en die een visie

laten zien om je aan op te trekken. Door de analyse per seconde wordt ‘ minder’ ‘ meer’ en belooft ’Een pot met goud’ inspiratie en energie.